خلاصه استاندارد گریس پایه لیتیم- ویژگی ها استاندارد ملی ایران شماره 1394 : 1-142 (تجدیدنظر سوم)
گریس پایه لیتیوم یک نوع روان‌کننده است که می‌تواند کاربردهای متفاوتی از جمله در صنعت، خودرو، مصارف خانگی و حتی مصارف آرایشی داشته باشد. استاندارد ملی ایران شماره 1-142 به تعیین ویژگی‌های گریس پایه لیتیمی برای کاربردهای صنعتی و روانکاری یاتاقان‌های مسطح و یاتاقان‌های غلطکی (مانند بلبرینگ‌ها، رولبرینگ‌ها و .. ) می‌پردازد.
این نوع گریس بر اساس قابلیت نفوذ بعد از کار و بر مبنای جدول NLGI(موسسه ملی گریس روانکاری) به سه نمره 1 ، 2 و 3 طبقه‌بندی می‌شود. البته براساس درخواست مشتری یا سازنده دستگاه می‌تواند مطابق با این جدول نمره‌های دیگری با ویژگی‌های متفاوت از آن نیز تولید شود جهت اطلاع از ویژگی سایر نمرات می‌توان به استاندارد ملی شماره 1-142 مراجعه کرد.
اجزای این گریس متشکل از روغن پایه نفتی، صابون لیتیم و ماده افزودنی بازدارنده زنگ و اکسایش می‌باشد.
گریس باید نرم، یکنواخت و فاقد ناخالصی‌های قابل مشاهده، ذرات ساینده و بوی زننده باشد. همچنین مواد پرکننده مانند خاک رس و تالک نیز نباید در ترکیب این گریس به کار رود.
گریس پایه لیتیوم چسبندگی عالی به فلز دارد. این بدان معنا است که پس از اعمال آن در همان جا باقی می‌ماند. غیر خورنده بوده و یک ترکیب پایدار و از لحاظ شیمیایی واکنش ناپذیری است. مطابق با الزامات استاندارد گریس باید در ظروف مناسب، خشک، تمیز و غیر قابل نشت و حداکثر وزن 180 کیلوگرمی (بشگه) بسته‌بندی شود. و بر روی ظروف مشخصات زیر باید به صورت خوانا نوشته شود. نوع و نمره گریس، کاربرد گریس، وزن خالص ظرف، نام نشانی تولید کننده و علامت تجاری آن، شماره و تاریخ ساخت، و عبارت «ساخت ایران» .