خلاصه استاندارد کنسرو انواع پلو بدون گوشت با شماره استاندارد 9719
استاندارد ملی اجباری کنسرو انواع پلو بدون گوشت – ویژگی ها و روش های آزمون با شماره 9719 اولین بار در سال 1386 منتشر شده است. این استاندارد در موردکنسروهای سبزی‌پلو، شوید باقلا پلو، عدس پلو، اسلامبولی پلو، پلوی ساده و لوبیا پلو که در بسته‌های غیر قابل نفوذ پر و پس از دربندی با روش سترون تجارتی سالم‌سازی شده است و جهت مصارف داخلی و صادرات تولید و عرضه می گردد، کاربرد دارد.
ویژگی‌های مواد اولیه شامل: برنج، سبزی، گوجه‌فرنگی، ادویه، آب مصرفی، نمک طعام، پیاز، رب‌گوجه‌فرنگی، عدس، باقلا، روغن، زرشک، لوبیا سبز، سیب‌زمینی، نخود سبز، فلفل دلمه‌ای، هویج، زعفران، سویا، کشمش، خرما باید مطابق با استانداردهای ملی ایران باشد.
محصول نهایی مورد آزمون‌های متعدد فیزیکوشیمیایی (وضعیت ظاهری بسته، بو و مزه، رنگ، کیفیت پخت، عوامل ناپذیرفتنی، بافت‌های غیر خوراکی مربوط به گیاه، پری، درصد وزنی ترکیبات متشکله، نمک،pH ، روغن) قرار می‌گیرد و آزمون‌های میکروبی آن نیز مطابق با استاندارد 2326- مواد غذایی کنسرو شده – ویژگی‌ها و روش‌های آزمون انجام می‌شود.
فرآورده کنسرو پلو بدون گوشت باید در بسته‌های (قوطی) نفوذناپذیر با قابلیت سترون تجارتی بسته‌بندی شود، که در مورد قوطی ویژگی‌های آن، باید با استاندارد ملی ایران به شماره 1881 – ویژگی های ظروف فلزی غیرقابل نفوذ برای نگهداری مواد غذایی – مقررات عمومی و در مورد ظروف آلومنیومی ویژگی های آن، باید با استاندارد ملی ایران به شماره 3331 – ویژگی‌های انواع بسته‌بندی‌های عمومی مواد خوراکی در ظروف شکل داده شده از مواد پلیمری و ورقه‌های آلومنیومی مطابقت داشته باشد.
در رابطه با نشانه‌گذاری – اطلاعات مربوط به نام و نوع فرآورده، نام و نشانی تولید کننده، علامت تجاری، ذکر نام مواد متشکله به کار رفته به ترتیب کاهش مقدار، شماره پروانه ساخت از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تاریخ تولید و مصرف ( به روز، ماه، سال)، وزن خالص، شرایط نگهداری محصول، روش مصرف، عبارت ساخت ایران و برچسب‌گذاری تغذیه‌ای طبق استاندارد ملی ایران به شماره 4469 بر روی بسته‌بندی چاپ می‌شود.